حرمت «تکبیر» را پاس بداریم!!!

سفر تبلیغی دهه پایانی ماه صفر 1438ق (2)

سیدحسین شفیعی دارابی

حرمت «تکبیر» را پاس بداریم!!!

بنام پردرگاربصیر و دوستدار اهل بصیرت. عزاداران حسینی سلام علیکم؛ امیدوارم عزاداری همه عاشقان حسینی مورد قبول درگاه حضرت  قرار گیرد. ان شاء الله. گاه دیده می شود : برخی از دوستان خوب در نوشته ها و گفتمان های مجازی خود، در مقام پاسخ دهی به طرف مقابل، یا به هنگام ابراز حالت شگفتی خویش نسبت به خواندن و یا شنیدن خبری، و یا... به نوشتن و گفتن واژه زیبای «تکبیر» روی میآورند؛ اگرچه قطعا این دوستان، در صدد استهزاء «تکبیر» نمی باشند؛ ولی ممکن است تداوم این شیوه موجب شود که حرمت این واژه و ذکر «الله اکبر» مواجه با بی حرمتی شود؛ بدین جهت لازم دانستم: در قالب این نوشته، از برخی از مواقع مهمّی که رسول گرامی اسلام (صلوات الله علیه و آله) به گفتن «تکبیر» روی آورد، یاد نمایم، تا همگان بیش از پیش با حرمت و منزلت والای آن آشنا شویم؛ تا  بتوانیم در مواقع مناسبی  از این واژه استفاده نمائیم. از تتبّع در سیره نبوی روشن می شود که آن بزرگوار، افزون بر گفتن «تکبیر» در آغاز نمازهای یومیّه و غیر یومیّه، و توصیه نمودن به استحباب گفتن هفت تکبیر در ابتداء نماز های یومیّه؛ به هنگام بروز پاره ای از حوادث مهمّ نیز، لبان مبارکش را به گفتن «تکبیر» متبرّک می نمود؛ از جمله:

1- پس از انقطاع مقطعی نزول وحی [تاریخ ابن کثیر، ج1، ص413]

تذکّر: شایسته است جهت آگاهی بیشتر در مورد مسئله «انقطاع وحی» مراجعه شود به کتاب «اسباب النزول، دکتر سید محمد باقر حجتى، ص 183 و 184، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، تهران، چاپ ششم، 1377ش»)؛

2- در جنگ خندق؛ آن حضرت در موارد متعددی به مسلمانان فرمود تا به صورت جمعی تکبیر گویند [طبری، تاریخ طبری، ج2، ص235ـ236؛ مجلسی، بحار الأنوار، ج17، ص170، ج20، ص189]؛

3- در نبرد با یهودیان بنی نَضیر [قمی، تفسیر قمی، ج2، ص359]؛

4- در ستیز با یهودیان خیبر [مجلسی، ج21، ص40]؛

5- در شب ازدواج حضرت علی و فاطمه (سلام اللّه علیهما)؛ که از آن پس گفتن تکبیر در این گونه مجالس رایج شد [شیخ حرّعاملی، وسائل الشّیعه، ج14، ص63]؛

6- گفتن چهار مرتبه تکبیر به هنگام شنیدن خبر فوت نجاشی [بخاری جعفی، صحیح بخاری، ج2، ص71]؛

7-  به وقت تشییع جنازه ها؛ روایت شده است که آن بزرگوار در چنین مواقعی، چهار یا پنج مرتبه تکبیر می گفت [مسند احمدابن حنبل، ج4، ص367، 372؛ مسند مسلم بن حجاج، ج1، ص657] و از همان زمان تکبیرهای چهارگانه در نماز میت سنّت شد؛

نکته پایانی: نقطه مشترک بین موارد ذکر شده و مشابه آنها این است که رسول اکرم (صلوات الله علیه و آله) به وقت بروز وقایع مهمّ و برای نشان دادن اهمیّت حادثه، به گفتن «تکبیر» مبادرت می ورزید؛ پس بر ما رهروان آن بزرگوار (که به حقّ در پی الگو گیری از آن حضرت هستیم)، لازم است در گفتن «الله اکبر» و نوشتن واژه «تکبیر» دقّت کنیم؛ تا به صورت نا خواسته مرتکب عملی نشویم که موجب نادیده گیری حرمت آن گردد.

(سید حسین شفیعی دارابی/ سفر تبلیغی دهه پایانی ماه صفر/ شهرستان مذهبی بافق یزد/ ساعت 55/ 11 صبح سه شنبه 2 آذرماه 1395ش= 22 ماه صفر 1438ق).