حقوق مادران در آئینه کلام امام سجّاد (علیه السّلام)

سفر تبلیغی دهه پایانی ماه صفر 1438ق (5)

سید حسین شفیعی دارابی

حقوق مادران در آئینه کلام امام سجّاد (علیه السّلام)

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. جناب آقا جواد دبّاغیان، سلام علیک، امید وارم عزاداری جنابعالی و دیگر عاشقان حسینی مورد قبول درگاه حضرت حق قرار گیرد. در نوشته کوتاه امروز خویش، از زحمت های طاقت فرسای مادران یاد نمودی؛ ضمن سپاس از این اقدام نیک جنابعالی، شایسته دیدم در قالب این نوشته کوتاه، به بازخوانی سخنان امام سجّاد (علیه السّلام) در توجّه دادن به حقوق مادران به پردازم؛ آن بزرگوار در فرازی از رساله «حقوق» خود، چنین فرموده است:

«فَحَقُّ أُمِّکَ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّها حَمَلَتْکَ حَیْثُ لایَحْمِلُ أَحَدٌ وَ أَطْعَمَتْکَ مِنْ ثَمَرَةِ قَلْبِها ما لا یُطْعِمُ أَحَدٌ أَحَدًا. وَ أَنَّها وَقَتْکَ بِسَمْعِها وَ بَصَرِها وَ یَدِها وَ رِجْلِها وَ شَعْرِها وَ بَشَرِها وَ جَمیعِ جَوارِحِها مُسْتَبْشِرَةً بِذلِکَ، فَرِحَةً، مُوبِلَةً مُحْتَمِلَةً لِما فیهِ مَکْرُوهُها وَ أَلَمُها وَ ثِقْلُها وَ غَمُّها حَتّى دَفَعَتْها عَنْکَ یَدُالْقُدْرَةِ وَ أَخْرَجَتْکَ إِلَى الاَْرْضِ فَرَضِیَتْ أنْ تَشْبَعَ وَ تَجُوعَ هِىَ وَ تَکْسُوَکَ وَ تَعْرى وَ تَرْوِیَکَ وَ تَظْمَأَ وَ تُظِلَّکَ وَ تَضْحى وَ تُنَعِّمَکَ بِبُؤْسِها وَ تُلَذِّذَکَ بِالنَّوْمِ بِأَرَقِها وَ کانَ بَطْنُها لَکَ وِعاءً وَ حِجْرُها لَکَ حِواءً وَ ثَدْیُها لَکَ سِقاءً، وَ نَفْسُها لَکَ وِقاءً، تُباشِرُ حَرَّ الدُّنْیا وَ بَرْدَها لَکَ وَ دُونَکَ، فَتَشْکُرْها عَلى قَدْرِ ذلِکَ وَ لا تَقْدِرُ عَلَیْهِ إِلاّ بِعَوْنِ اللّهِ وَ تَوْفیقِه»:

«و امّا حقّ مادرت این است که بدانى او تو را در شکم خود حمل کرده که احدى کسى را آن گونه حمل نکند، و از میوه دلش به تو خورانیده که کسى از آن به دیگرى نخوراند، و اوست که تو را با گوش و چشم و دست و پا ومو و همه اعضایش نگهدارى کرده و بدین فداکارى شاداب و شادمان و مواظب بوده و هر ناگوارى و درد و سنگینى و غمى را تحمّل کرده تا [توانسته] دست قدرت [مکروهات] را از تو دفع نموده و تو را از آنها رهانده و به روى زمین کشانده و باز هم خوش بوده که تو سیر باشى و او گرسنه، و تو جامه پوشى و او برهنه باشد، تو را سیراب کند و خود تشنه بماند، تو را در سایه بدارد و خود زیر آفتاب باشد و با سختى کشیدن تو را به نعمت رساند، و با بیخوابى خود، تو را به خواب کند، شکمش ظرف وجود تو بوده و دامنش آسایشگاه تو و پستانش مشک آب تو و جانش فداى تو و به خاطر تو، و به حساب تو، گرم و سرد روزگار را چشیده است. به این اندازه قدرش را بدانى و این را نتوانى مگر به یارى و توفیق خدا».

دو نکته پایانی:

1- خداوند همه پدران و مادران بزرگواری که زنده اند را حفظ فرماید، و فرزندان را نسبت به حقوقشان آشنا و عامل گرداند؛ از خداوند میخواهم: ثوابی از نشر این نوشته به روح پدر و مادرم نثار فرماید؛

2- تقاضایم از همه دوستان این است : در ساعات پایانی آخرین جمعه ماه پرفضیلت صفر، با قرائت حمد و سوره و نثار ثواب آن به ارواح همه درگذشتگانی که دستشان کوتاه و چشمانشان منتظر است، زمینه سرور و آسایششان را فراهم نمایند موفق باشید.

(سید حسین شفیعی دارابی/ سفر تبلیغی دهه پایانی ماه صفر/ شهرستان مذهبی بافق یزد/ ساعت 55/13 عصر روزجمعه 5 آذرماه 1395ش= 25 ماه صفر 1438ق).